در مورد تفاوت مهم کندانسورهای برقی و آبی باید گفت:دمای محصول خروجی میبایست دمای مشخص شده ای باشد که در کندانسور آبی تنظیم دمای محصول خروجی از طریق تنظیم دمای آب انجام میشود اما در کندانسورهای برقی نمیتوان این کار را انجام داد.پایین بودن دما باعث ایجاد خلا و کند شدن فرآیند تقطیر و بالا بودن دما باعث افزایش سرعت و ناخالصی بیشتر میشود.

کندانسور برقی مسی

باید گفت این نوع کندانسور بیشترین میزان نارضایتی را در میان استفاده کنندگان دارد که دلایل عمده آن را میتوان ایجاد سولفات مس(که معمولا به رنگ فیروزه ای و در صورت بالا بودن دمای شعله به رنگ زرد است) دانست،و با وجودی که در تبلیغات به شستشوی لوله های مسی اشاره می شود اما عملا این کار نه تنها فایده ای ندارد بلکه باعث سوراخ شدن لوله ها نیز میگردد.پرواضح است که شستن لوله های مسی کاملا بی فایده است زیرا هر چه لوله ها تمیز باشند باز هم مس با گوگرد واکنش می دهد و سولفات مس تشکیل میگردد.باید پرسید که آیا میتوان سولفات مس داخل محصول نهایی که مایع است را شست؟قطعا پاسخ خیر است.

اخیرا جهت تبلیغات این نوع کندانسورها اشاره میکنند که از مس خالص تر استفاده شده که با کمی دقت متوجه میشویم که عملا خود این تبلیغی منفی برای کندانسور مسی است زیرا هر چه مس خالص تر باشد میزان واکنش آن با گوگرد و تشکیل سولفات مس بیشتر است.

ذکر این نکته حیاتی است که سولفات مس داخل محلول با رد کردن از هیچ نوع صافی اعم از پنبه و زغال اکتیو از بین نمی رود.

همچنین مقدار زیادی آب نیز صرف شستن سولفات مس داخل کندانسور میشود که عملا بی فایده است.

کندانسور برقی استیل

در این نوع کندانسورنیز باید به نوعی مس را پیش از کندانسور قرار داد تا بوی گوگرد را خنثی کند.کندانسور استیل نسبت به مسی سالم تر می باشد اما همانطور که قبلا اشاره شد جوشهای نامناسب و غیر استاندارد، استیل ناخالص چینی با گرید نامرغوب که از بیرون ظاهر خوبی دارد و از داخل بی کیفیت است،اضافه شدن بوی فلز به محصول خروجی به علت وجود ناخالصی داخل آن همچنین مقدور نبودن تنظیم دما برای داشتن محصول خروجی با دمای استاندارد از معایب این کندانسور است.

همچنین به علت وجود گوگرد و همچنین تیزابی بودن بسیاری از موادی که تقظیر می شوند،بعد از چند بار استفاده کندانسور ترک برمی دارد.

کندانسورهای استیل از کندانسور مسی و شیشه ای قیمت بالاتری نیز دارند.

کبد یکی از حیاتی ترین ارگانهای بدن به شمار می آید و یکی از موادی که به شدت سلامت کبد را تهدید می کند سولفات مس است.با یک جستجوی ساده در اینترنت میتوان به مضرات و خطرات سولفت مس پی برد.

به صورت کلی میتوان گفت سولفات مس(که در تقطیر توسط کندانسور مسی ایجاد می شود) باعث اختلال بینایی،سوزش و قرمزی پوست،ایجاد کهیر و خارش،تهوع،استفراغ،آسیب به سلولهای خونی،از کار افتادن کبد و کلیه ها و در موارد حادتر سبب ایجاد شوک و مرگ می شود.مقدار زیاد آن از طریق ورود به جریان خون (پس از مصرف محصول تقطیری حاوی سولفات مس)به پروتئینها می چسبد،در حالت عادی برای ایجاد تعادل در بدن ، مس اضافه از طریق مدفوع دفع می شود ولی در این حالت مقدار زیاد آن در کبد،کلیه و طحال جمع شده و سبب اختلال در عملکرد آنها می شود.طبق آخرین تحقیقاتی که انجام شده برای دفع مقادیر زیاد مس از بدن 13 تا 33 روز زمان لازم است.

سولفات مس در صورتی که به هر دلیل وارد بدن شود عوارض حادی ایجاد میکند که همانطور که قبل تر اشاره شد شامل سردرد،سرگیجه،احساس طعم فلز در دهان،تهوع،اسهال،مشکلات تنفسی،خونریزیهای گوارشی،نارسایی کبد و کلیه و حتی مرگ میشود،که در صورت مشاهده عوارض می بایست حتما به پزشک مراجعه نمود.

سولفات مس نه تنها برای بدن بسیار مضر است بلکه آلاینده محیط زیست نیز می باشد.این نمک معدنی در آب محلول است و می تواند به منابع آبی و خاکی راه پیدا کند.